De dood heeft mij een brief geschreven

De dood heeft mij een brief geschreven.
Ik las hem op het dorre blad,
dat, door de stormwind voortgedreven,
op ‘t vensterglas had postgevat.
Dit las ik: “Wand’laar, rep uw schreden!
Uw avond komt, uw nacht daalt neêr.
Doe wat u nog kunt doen op heden,
want morgen daagt weldra niet meer.
Tors willig wat gij nog moet dragen!
Haast valt het kruis uw schouders af.
en wacht van ‘t eeuwig welbehagen
uw kroon aan d’ and’re zij’ van ‘t graf!”

En ‘k schreef terug:

“Dank, schrikb’re Koning!
Dat U Uw moede onderdaan
bij ’t naad’ren aan zijn laatste woning
een kalmen blik vooruit doet slaan.
Ik hoor het ruisen van Uw voeten,
maar ‘k sidder voor Uw aanblik niet.
‘k Mag als Bevrijder U begroeten,
Die mij voor onrust ruste biedt.
Bleek vrij dit hart, verdoof mijn zinnen,
ja, blus mijn laatste levensstraal!
Verwonnen zal ik overwinnen,
En dood, waar blijft úw zegepraal?”

Diversen – Ds. J. J. van Oosterzee (1817 – 1882)